هیوا آتشبار ، بهناز فردوسی ، محمد جهانمرد ، سایه ذاکری ، زینب سلیمانی ، مائده علیشاهی ، امیر یاشار فیلا ، شادین امانی ، جواد عزیزی اجیرلو ، س بنائی ، جعفر شکری ، حسن شیخ ، بلال مرادی قره تپه ، بهروز بیگلر ، حمیدرضا حسینی ، علیرضا احمدی ، میثم سید بخشی ، نازنین بهشتی ، علی پاک رو ، وریا ژولیده ، سید ابراهیم موسوی نژاد
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
را نشان دهد.
نظریه «عینک
ذهن» کانت،
همه تلاشش را کرده تا همین نکته کاریکاتور را توضیح دهد
قصه ی این کرگدن، قصه ی ماست؛
ما شاخی جلوی چشمانمان نداریم که با آن، همه جهان را در دو طرفِ یک شاخ ببینیم
اما ذهنمان پر است از پیشفرض ها و پیش داوری ها...
همه ما تصور می کنیم که بی طرفانه قضاوت می کنیم و منطبق با واقع
مثلِ همین کرگدنِ رئالیست!
مثل او تصور می کنیم، که میانِ همه جهان شاخی است زیبا
و جهان دو نیمه است: نیمی این سوی شاخ، نیمی آن سوی شاخ
غافل از اینکه به ذهنمان عینکی است، نادیده!
قضاوت، کار سختی است...
قضاوت در هر کاری...
